Planujecie przygarnięcie szczeniaka? A może Wasza suczka wkrótce spodziewa się potomstwa? Dziś opiszemy, jak przebiega rozwój szczeniaka i jak należy postępować z pieskiem w pierwszych tygodniach jego życia, aby cieszył się zdrowiem fizycznym i nawiązał więź z właścicielem. Pierwsze dwa tygodnie życia psa Szczeniaki w pierwszych dwóch tygodniach życia są całkowicie uzależnione od matki. Przez pierwsze dni psy nie widzą ani nie słyszą – kierują się jedynie ku źródłu ciepła, którym jest matka oraz usiłują ssać jej sutki. Na tym etapie rolą opiekuna jest głównie upewnienie się, że wszystkie szczeniaki ssą mleko matki – jeśli nie, należy takiego psiaka przystawić bezpośrednio do sutka. Poza tym, trzeba zapewniać suczce i jej potomstwu ciepło (mały szczeniak może błyskawicznie się wychłodzić!) oraz pilnować, by przypadkiem nie przygniotła któregoś malca podczas snu. Szczeniąt w ciągu kilku dni po porodzie nie należy oddzielać od matki nawet na chwilę, lepiej ich zbyt wiele nie dotykać i nie próbować brać na ręce. Takie zachowanie niepokoi sukę, a pieski nie potrzebują jeszcze kontaktu z człowiekiem. Dopiero w drugim tygodniu można bardzo delikatnie je głaskać czy podnosić – ważne jest jednak, aby nie zabierać ich od suki na dłużej. Trzeci i czwarty tydzień – początki socjalizacji W trzecim tygodniu życia psy już całkiem dobrze widzą, zaczynają również słyszeć. Wciąż są uzależnione od matki i żywią się jedynie jej mlekiem, ale zaczynają się już bawić z rodzeństwem, próbują lizać i gryźć przedmioty. Szczenięta, testując ostre ząbki, będą gryźć się nawzajem. Jest to zachowanie naturalne i właśnie dzięki niemu uczą się, jak bawić się z innym zwierzęciem, nie robiąc mu krzywdy. Na tym etapie rowzoju psa bardzo ważny pozostaje kontakt z człowiekiem: pieski należy głaskać i podnosić. Trzeba robić to delikatnie i dbać o to, aby dostarczać zwierzakom tylko przyjemnych bodźców. Jeśli na tym etapie życia psiaki zostaną pozbawione obecności rodzeństwa i matki, mogą być w przyszłości nadmiernie agresywne i mieć trudności w socjalizacji z innymi zwierzętami. Z kolei brak kontaktu z człowiekiem albo obecność negatywnych bodźców, wywołujących lęk i ból, mogą sprawić, że dorosły pies będzie lękliwy lub niechętny pieszczotom. Piąty i szósty tydzień – zabawa i nauka W tym okresie rozwoju szczeniak zaczyna szybko rosnąć, chętnie podejmuje pierwsze wyprawy z dala od mamy, poznaje świat. Jest ciekawski, pełen energii i spragniony zabawy. Każdemu szczeniakowi trzeba poświęcić sporo uwagi – to jedyny sposób, aby zagwarantować, że w przyszłości nie będzie miał problemu z kontaktami z ludźmi. W okolicach szóstego tygodnia po drzemce i posiłku warto przenosić psiaki w miejsce, w którym mogą załatwić swoje potrzeby fizjologiczne (chociaż na spacery wciąż jest za wcześnie!). Niektórzy hodowcy oddają szczeniaki do adopcji już w szóstym tygodniu życia. To jednak zbyt wczesna pora – zwierzak na tym etapie rozwoju potrzebuje jeszcze pokarmu matki oraz towarzystwa rodzeństwa. Siódmy i ósmy tydzień – początki samodzielności psa Na przełomie siódmego i ósmego tygodnia (dokładna pora zależy od rasy) szczeniak zaczyna się usamodzielniać. Jest w stanie przyjmować pokarm inny niż mleko matki – na razie powinny być to specjalne papki. Może też trafić do nowego domu – warto jednak podkreślić, że nie musi. Dobrze, jeżeli pozna nowego właściciela nim ukończy jedenasty tydzień życia. Na tym etapie rozwoju psu trzeba poświęcić sporo czasu. Powinien być uczony higieny – najlepiej wynosić go co jakiś czas na dwór i stawiać na trawie, by dostał szansę na wysiusianie. Jeszcze nie nadeszła pora właściwej tresury, ale jeśli na przykład nie chcemy, by w przyszłości pies wchodził na łóżko, nie kładźmy go na nim. Szczeniak odłączony od suki i rodzeństwa będzie też za nimi na początku tęsknił. Trzeba więc poświęcić mu wiele uwagi, warto też zadbać, aby w jego posłaniu znalazł się miękki kocyk i jakaś zabawka, do której może się przytulić. Dziewiąty – dwunasty tydzień – intensywny rozwój szczeniaka W okolicach dziewiątego – jedenastego tygodnia rozwoju psa, ten szybko się uczy i łatwo zapamiętuje bodźce. To najlepszy moment na rozpoczęcie szkolenia. Tresując psa nie stosujmy jednak systemu kar za niepożądane zachowania – zwierzak bity czy nawet ostro karcony zachowa to w pamięci na całe życie, co będzie rzutować i na jego stosunek do właściciela i ludzi w ogólności. Nasze postępowanie powinno być konsekwentne, inaczej pies nie przyswoi obowiązujących w domu zasad. Szczeniak może być już wyprowadzany na spacery, należy też często go głaskać i się z nim bawić. Powinien dostawać karmy dobrane dla młodego psiaka. Rozwój szczeniaka po dwunastym tygodniu życia Szczeniak w okolicach dwunastego – trzynastego tygodnia życia będzie obgryzać wszystko, co wpadnie mu w ząbki. Najlepszym sposobem na ochronę butów i mebli, jest zapewnienie mu dostępu do odpowiednich zabawek oraz gryzaków – pośród gryzaków naturalnych bezpieczny dla ząbków młodego zwierzaka będzie na przykład przełyk wołowy. Pomiędzy psem a właścicielem w tym okresie wykształca się już silna więź. Pomimo niej, pies, może próbować testować cierpliwość swojego pana: na przykład przez ucieczkę podczas spaceru albo ignorowanie poleceń. Stanowczość, spokój, konsekwencja i regularne szkolenia są kluczem do utemperowania psiego charakteru i wskazania mu jego miejsca w „domowym stadzie”. Decydując się na przygarnięcie szczeniaka należy pamiętać, że jego prawidłowy rozwój możliwy jest wyłącznie, jeśli poświęcimy mu dużo uwagi. Wielu właścicieli oczekuje, że pies będzie sam z siebie zachowywał się odpowiednio i służył jako rozrywka dla nich – jest to myślenie błędne. Szczenię należy tresować oraz często się z nim bawić, inaczej po pierwsze, będzie z nudów siał zniszczenie w domu i ogródku, po drugie, jego prawidłowy rozwój zostanie zakłócony i pies może zacząć przejawiać niepożądane zachowania.